Toen ik op mijn twaalfde jaar met drummen begon was er nog geen internet. Je had geen Google en YouTube, dus er waren niet zoveel voorbeelden en mogelijkheden om muziek te zien en te horen zoals vandaag de dag. Je moest alles op gehoor uitzoeken. Al snel kreeg ik een eenvoudig drumstel en toen ging het heel snel. Op mijn veertiende ging ik naar het conservatorium in Den Haag voor klassiek slagwerk. Daar heb ik twee jaar les gehad. Vervolgens heb ik ook nog twee jaar lichte muziek (Jazz, pop en wereldmuziek) aan het conservatorium in Rotterdam gevolgd.
Wat ik heel uitdagend vind is om from scratch te beginnen met muziek spelen. Dan komen je echte muzikale kwaliteiten boven. Het is als een confrontatie aangaan met jezelf. Ik heb heel veel muziekstijlen gestudeerd en die stijlen ook daadwerkelijk live gespeeld. Dat laatste is heel belangrijk, omdat live spelen je idioom verrijkt en je achter magisch nieuwe dingen komt, zoals hangen in een tempo of juist naar voren spelen. In een live-situatie komt alles wat je gestudeerd hebt samen en dit is de enige manier om zelfvertrouwen en routine op te doen. Durf daarbij op je gezicht te gaan. Daar leer je heel veel van.
Mijn motto is dan ook:
Oefen in de breedte, maar speel altijd blanco: Vergeet de systemen die je geoefend hebt: spelen is spelen! Hier is waar je ware muzikaliteit om de hoek komt kijken. Weet wie je bent achter je instrument.
Ik heb een aantal studies ontwikkeld die ontstaan zijn uit problemen die ik tijdens optredens tegenkwam. Een van die studies is Cross Stickings, die gedeeltelijk ook als cursus in de Slagwerkkrant 2015 is verschenen.
Een aantal mensen met wie ik heb gespeeld zijn Bart Wirtz, Karel Boehlee, Lodewijk van Gorp, Rinus Groeneveld en Rob van der Wouw.